کتاب هنر جنگ

هنر جنگ (به چینی: 孫子兵法) یک رساله نظامی باستانی چینی است که مربوط به اواخر دوره بهار و پاییز (تقریباً قرن پنجم قبل از میلاد) است. این اثر که به استراتژیست نظامی چینی باستان سون تزو (“استاد سان” که سانزی نیز نوشته می شود) نسبت داده می شود، از 13 فصل تشکیل شده است. هر کدام به مجموعه‌ای از مهارت‌ها (یا «هنر») مربوط به جنگ و نحوه اعمال آن در استراتژی و تاکتیک‌های نظامی اختصاص دارد. برای تقریباً 1500 سال، این متن اصلی در مجموعه‌ای بود که به عنوان هفت کلاسیک نظامی توسط امپراتور شنزونگ از سونگ در سال 1080 رسمیت یافت. هنر جنگ تأثیرگذارترین متن استراتژی در جنگ‌های آسیای شرقی است و بر هر دو تفکر نظامی شرقی دور و غربی، تاکتیک های تجاری، استراتژی قانونی، سبک زندگی و فراتر از آن تاثیر گذاشته است. این کتاب حاوی توضیح و تحلیل مفصلی از ارتش چین در قرن پنجم است، از سلاح و استراتژی گرفته تا رتبه و نظم. سان همچنین بر اهمیت عوامل اطلاعاتی و جاسوسی در تلاش جنگ تاکید کرد. آموزه‌ها و استراتژی‌های او که یکی از بهترین تاکتیک‌ها و تحلیل‌گران نظامی تاریخ محسوب می‌شود، اساس آموزش نظامی پیشرفته برای هزاران سال آینده را تشکیل می‌دهد. این کتاب به فرانسوی ترجمه و در سال 1772 (بازنشر در 1782) توسط ژزوئیت فرانسوی ژان ژوزف ماری آمیوت منتشر شد. ترجمه جزئی به انگلیسی توسط افسر بریتانیایی اورارد فرگوسن کالتروپ در سال 1905 تحت عنوان کتاب جنگ انجام شد. اولین ترجمه مشروح انگلیسی توسط لیونل گیلز در سال 1910 تکمیل و منتشر شد. رهبران نظامی و سیاسی مانند انقلابی کمونیست چینی مائو تسه تونگ، دایمیو تاکدا شینگن ژاپنی، ژنرال ویتنامی وو نگوین گیاپ و ژنرال نظامی آمریکایی نورمن شوارتسکف جونیور. همه به عنوان الهام گرفته شده از کتاب ذکر شده است.